Plan sytuacyjny dworca i jego okolicy przed przebudową w latach 1908 – 1914.

 

Na planie znajdziemy m. in. ulicę Mickiewicza, która jest wąską drogą polną. Okazałe budynki, które stoją na rogu ul. Mickiewicza i Oświęcimskiej wybuduje Julius Reichert dopiero w 1908 roku. Obecnie wzdłuż ul. Oświęcimskiej na wysokości peronów mamy wysoką betonową ścianę oporową, która powstała po wybraniu naturalnego stoku nachylonego w stronę Przemszy na którym znajdowały się budynki kolejowe jak i mieszkalne.

Aby dojść do (pierwszego drewnianego) przejścia nad torami od ul. Oświęcimskiej trzeba było pokonać ścieżkę długą na ok. 50 m. Przy dworcu wtedy znajdowały się trzy perony i cztery tory.

Dużą część terenu przy dworcu zajmowała tzw. Targowica (pierwsza), gdzie wyładowywano bydło i gęsi. Dla tych zwierząt urządzono zagrody i poidło. Gęsi przybywały również na "piechotę" z Modrzejowa, gdzie przez most na Przemszy oraz dzisiejszą ulicą Powstańców trafiały do zagrody na terenie kolejowym. Wjazd na Targowicę znajdował się niemalże na wprost obecnej ulicy Miarki. Na jej terenie również znajdował się gnojownik i osobny tor do dezynfekcji wagonów.

Na planie brak tzw. "Przewiązki" oraz całego z nią powiązanego kompleksu przeznaczonego dla emigrantów. Budowę tego kompleksu rozpoczęto dopiero w 1910 roku. Pośród budynków mieszkalnych jak i kolejowych stało dużo stajni (stall), ubikacji (abort) i komórek na węgiel i drobny inwentarz (Stalle).

Osobną zieloną linią na planie ukazana jest granica terenów należących do kolei. Na samej Promenadzie znajdowała się stacja pomp, która zasilała kolej w wodę. Woda doprowadzana była z potoku płynącego przez Promenadę. Na mapie samego potoku nie zaznaczono, jednak tunel dla potoku pod nasypem kolejowym jest narysowany.

Więcej informacji można uzyskać z opisów na samym planie.

Leonard Czarnota