Hotel Francuski

 

Zbudowany w drugiej połowie XIX w. należał do najstarszych i najbardziej reprezentacyjnych w Mysłowicach. Był klasycznym przykładem sąsiedztwa lokalu noclegowego i kolei żelaznej. Na przykładzie zachowanych zdjęć i dokumentów można ustalić zarys jego dziejów.

 

Jednym z pierwszych właścicieli lokalu był Mühle. Taka nazwa widnieje na pocztówkach z przełomu XIX i XX w. Następnym ustalonym właścicielem był Gabriel Labaschinski, a po nim Köhler. Budynek nie posiadał wyraźnych cech stylowych. Na elewacji frontowej znajdowały się cztery pilastry. Wejście do budynku znajdowało się pośrodku. W pierwszym pomieszczeniu po prawej stronie urządzono obszerną salę restauracyjną. Obok niej znajdowała się kuchnia. Budynek posiadał także zagospodarowaną piwnicę, w której funkcjonował bufet i pijalnia alkoholi, tam zlokalizowano toalety. Na lewo od holu głównego znajdowało się wejście do sali bilardowej i następnych dwóch sal dla gości. Z tych sal prowadziły trzy wejścia na werandę. Hotelowa weranda była pomieszczeniem z przeszklonymi ścianami z widokiem na dawną ulicę Dworcową. Weranda funkcjonowała jeszcze w czasie II wojny światowej. W tylnej części parteru znajdowała się sala bankietowa. Za salą od strony ogrodu urządzono taras. Na podwórzu od strony poczty znajdowały się stajnie, garaż, toaleta i chłodnia na lód (lodownia). Obok tarasu urządzono niewielkie pomieszczenie na biuro.

 

hotel francuski

 

Na pierwszym piętrze funkcjonowało dziewięć pokoi gościnnych. Na końcu korytarza urządzono niewielką łazienkę. Na drugim piętrze działało osiem pokoi i duża łazienka z wannami. Pokoje wyposażono w ekskluzywne meble. Układ pokoi zachował się do czasów współczesnych. W rozległym ogrodzie zbudowano kolonady, były to w drewnie zdobione pomieszczenia, w których ustawiano stoły i krzesła, na których przesiadywano podczas deszczowej pogody. W ogrodzie zbudowano drewnianą muszlę koncertową ze sceną.

 

W 1919 r. nastąpiła zmiana właściciela. O koncesję na prowadzenie lokalu wystąpiła Paula Köhler. W 1927 r. nastąpił remont hotelu. Odnowiono elewację zewnętrzną. Nad oknami drugiego piętra umieszczono napis „Hotel Francuski”. Po remoncie hotel otwarto 29 czerwca 1927 r. z okazji świata Piotra i Pawła. Salę bankietową wyposażono w elektryczność i przebudowano z możliwością obsługi imprez na kilkuset osób. Właścicielka – Paula Köhler polecała lokal do wynajęcia dla związków, stowarzyszeń, szkół i wycieczek. Anons reklamowy informował, że hotel zapewnia obsługę w języku polskim. Codziennie organizowano koncert w ogrodzie. W 1937 r., jako właściciel hotelu Francuskiego figurował Franciszek Kulas, z zawodu ekonomista. W ostatnich latach w budynku funkcjonowało pogotowie ratunkowe.

 

Dariusz Falecki

 

CO TYDZIEŃ 2013, nr 11

 

 http://mysnet.pl/