Hotel Francuski
Zbudowany w drugiej połowie XIX w. należał do najstarszych i najbardziej reprezentacyjnych w Mysłowicach. Był klasycznym przykładem sąsiedztwa lokalu noclegowego i kolei żelaznej. Na przykładzie zachowanych zdjęć i dokumentów można ustalić zarys jego dziejów.
Jednym z pierwszych właścicieli lokalu był Mühle. Taka nazwa widnieje na pocztówkach z przełomu XIX i XX w. Następnym ustalonym właścicielem był Gabriel Labaschinski, a po nim Köhler. Budynek nie posiadał wyraźnych cech stylowych. Na elewacji frontowej znajdowały się cztery pilastry. Wejście do budynku znajdowało się pośrodku. W pierwszym pomieszczeniu po prawej stronie urządzono obszerną salę restauracyjną. Obok niej znajdowała się kuchnia. Budynek posiadał także zagospodarowaną piwnicę, w której funkcjonował bufet i pijalnia alkoholi, tam zlokalizowano toalety. Na lewo od holu głównego znajdowało się wejście do sali bilardowej i następnych dwóch sal dla gości. Z tych sal prowadziły trzy wejścia na werandę. Hotelowa weranda była pomieszczeniem z przeszklonymi ścianami z widokiem na dawną ulicę Dworcową. Weranda funkcjonowała jeszcze w czasie II wojny światowej. W tylnej części parteru znajdowała się sala bankietowa. Za salą od strony ogrodu urządzono taras. Na podwórzu od strony poczty znajdowały się stajnie, garaż, toaleta i chłodnia na lód (lodownia). Obok tarasu urządzono niewielkie pomieszczenie na biuro.
Na pierwszym piętrze funkcjonowało dziewięć pokoi gościnnych. Na końcu korytarza urządzono niewielką łazienkę. Na drugim piętrze działało osiem pokoi i duża łazienka z wannami. Pokoje wyposażono w ekskluzywne meble. Układ pokoi zachował się do czasów współczesnych. W rozległym ogrodzie zbudowano kolonady, były to w drewnie zdobione pomieszczenia, w których ustawiano stoły i krzesła, na których przesiadywano podczas deszczowej pogody. W ogrodzie zbudowano drewnianą muszlę koncertową ze sceną.
W 1919 r. nastąpiła zmiana właściciela. O koncesję na prowadzenie lokalu wystąpiła Paula Köhler. W 1927 r. nastąpił remont hotelu. Odnowiono elewację zewnętrzną. Nad oknami drugiego piętra umieszczono napis „Hotel Francuski”. Po remoncie hotel otwarto 29 czerwca 1927 r. z okazji świata Piotra i Pawła. Salę bankietową wyposażono w elektryczność i przebudowano z możliwością obsługi imprez na kilkuset osób. Właścicielka – Paula Köhler polecała lokal do wynajęcia dla związków, stowarzyszeń, szkół i wycieczek. Anons reklamowy informował, że hotel zapewnia obsługę w języku polskim. Codziennie organizowano koncert w ogrodzie. W 1937 r., jako właściciel hotelu Francuskiego figurował Franciszek Kulas, z zawodu ekonomista. W ostatnich latach w budynku funkcjonowało pogotowie ratunkowe.
Dariusz Falecki
CO TYDZIEŃ 2013, nr 11