Mirosław Kowalski - wiersze pisane gwarą

 

Dzięki uprzejmości Autora, prezentujemy Państwu pięć wierszy nie publikowanych wcześniej, które napisane są śląską gwarą.

 

Mirosław Kowalski to ostatnio najczęściej nagradzany mysłowicki poeta, który w 2019 wydał pierwszy zbiór swoich wierszy. Tomik, który wydany został przez Mysłowicki Ośrodek Kultury, oprócz wierszy samego Autora zawiera również grafiki, które wykonał Leonard Czarnota. Podczas pracy nad składem tomiku Autorowi spodobały się grafiki Leonarda i zapadła decyzja o umieszczeniu ich w jego pierwszym autorskim tomiku.

 tomik wierszy


Na stronie MDH publikowaliśmy już kilka wierszy autora, które odnoszą się do Mysłowic. Mirosław urodził się i wychowywał w Kosztowach i mieszka cały czas w Mysłowicach.
 

Wiersze: „Stacja”, „Ekrany” i „Wykopki” można przeczytać tutaj.

 

Tomik wierszy Mirosława, w których znajdują się m.in. powyższe wiersze (w cenie 15 zł) można nabyć w Mysłowickim Ośrodku Kultury na ul. Grunwaldzkiej 7 – (dawniej Miejskie Centrum Kultury w Mysłowicach).

 

 

50 + WSPOMINO. TROCHA FILOZOFUJE

opa hanek nigdy niy zaczesywoł weli na glaca

szczig sie na krotko

powtarzoł :

jak przidziesz do mojich lot

to pamiyntej że starzeć trza sie piyknie

z honorym

oma do dziesiynciu

uczyła mie rachować po nimiecku

i czynsto godała :

obojyntnie kaj byś niy zajechoł

zawsze pamiyntej żeś jes polokiym

przipominom se jeszcze ze szkoły

jak sie roz belferka pytała

kaj robi czyj łojciec

to hajnelek pedzioł że na grubie

wreszczała jak elefant :

co za wyrażynia

co to za germanizmy

i hajnelka za kragiel darła do dyrehtora

jak innym razym hajnelek napisoł ło dziadku

że na wojnie uciyk z wehrmachtu do aliantow

i do dom wrocił z medalym

to ta sama belferka niy pedziała nic

ino stoła z łotwartom gymbom

ale piontka hajnelek dostoł

pamiyntom ze szkoły

ale kaj pociepłech rano bryle

tego już niy pamiyntom

pytom sie co chwila

po co jo tu prziszed

abo czego jo to teroz szukom

do kościoła ida w galotach na beztydziyń

psu zaś kupiłech futer do kota

że sie starzeja

to na pewno już wiym

ale niy wiym czy na pewno

starzeja sie piyknie...





KARTKA ZE STAREGO KALYNDORZA

w zielonych ławkach z ekniyntym blatym

jak na szpyndlikach doczekiwało sie lata

cynzurka do szuflodki i w kont pukeltasza

ze szczynścio szumiało pod myckom

choby sie fortka łotwiyrała do raju

wtynczos jeszcze trowa

umiała siyngać do karku

dziyń po dniu płynył zielonom rzykom

w mlyczach i szmaterlokach

ktoś kto chyba mioł dusza artysty

modrymu niebu

do chmur przipinoł skowronki

do samego września

cichymi wieczorami

wielkim wozym jeździł ksiynżyc po niebie

i rozsiywoł świynty spokoj

pukeltasza leżała se w koncie





DRUGO KARTKA ZE STAREGO KALYNDORZA

jeszcze sie z ksiynżycym

łaziło po drzewach

jeszcze niyroz szarpały bebechami

roztomajte guguły habione

ale już poleku

niy kożde czorne było takie czorne

biołe niy zawsze było już tak blank biołe

z niyjednych skrzideł

posuło sie piyrze

jednak fuzbal

to dalij była nasza mantra

atlantyda ziymia łobiecano i złote gory

grało sie czi rogi elwer

i aż sie zećmi

w kryjowce za babcynom lałbom

szlojder i pyjter-karty

abdykowały na korzyść

piwa jabola i szportow

trocha zdziwionymi ślypiami

paczało sie na coroz wyraźniyjsze szpary

w rubych solidnych murach

pomału stowało sie jasne

że nad chałpami

niy do sie przelyź po tynczy

a nojtrudnij było uwierzyć

że te wszyskie piegate kozy

ze szlajfkami we wosach

nawet niy wiadomo kiedy

jakiś pofyrtany czarodziyj

zamiyniać zaczon

w nike z samotraki

wenus z milo...




SYN - DRZEWO - DOM

niy ino synka ale jeszcze i cera

duma rozpiyro jak krupniok ciynkie szczewo

ale tak po prowdzie

zasuga jes wiyncyj niż skromno

spłodzić to żodne wielkie halo

ale już nosić urodzić ...

kaj mi tam do ciebie

i czeba łogon podwinonć pod rzić i iś dalij

choć łotumanione ego durh plonto sie miyndzy nogami

drzew to posadziłech nawet wiyncyj jak jedno

gryfne dorodne sosny

szumiały dobre ćwierć wieku ...

w niycało godzina ścion je facet

kiery kupił działka pod bauplac

- żegnejcie drzewa

trza iś dalij przed siebie

choć korzynie zostajom w ziymi

a jak zaś idzie ło dom ...

tukej to dopiyro niy ma sie czym pochwolić

trzi stare ańcle wziynte z mzgk

w zamian za własnorynczny remont

i to jes wszysko

a tu naprowda trza iś dalij

chocioż schodow i szlabanow wydaje sie durh przibywać

iś i dziynkować

że synek synkiym

cera cerom

a ty

nojlepszym domym

i nojważniyjszym drzewym





WSPOMNIYNIE

Miołech ci kiedyś dwie omy,

kochane dobre staruszki.

Niyroz mi dały na brałza,

na kino, bombony i gruszki.

Lotołech jim za to po wągiel,

kartofle nosiłech z pywnicy,

a łone zaś cisły mi sznity

ze swojskim masłym z maślnicy.

Miołech dwóch dziadkow poczciwych,

kochane to były starziki.

Jedyn mioł w klotkach basztardy,

a drugi se czimoł kroliki.

Lotołech jim po cygarety

do budki za winklym łotwartyj,

mogłech se za to futrować

kroliki i gryfne basztardy.

A potym mijały nom latka,

jesiynie i wiosny śmigały,

a babki z dziadkami za rajom

w łostatnio rajza sie brały.

W bezsynne wspominom jich noce

i łezka mi krynci sie w łoku,

a wtynczos skondś łoni godajom :

niy ślimtej ty mały guptoku.

Nom sie tu krziwda niy dzieje,

skończ nos ślimoku żałować.

Tu z samym Ponboczkiym mogiymy

po Raju se szpacerować.

Wiym, że jim dobrze jes w Niebie.

Jo ino sie pytom cichutko,

czy majom tam pełno grodza kartofli

i wągla w kołkastli pełniutko.