Mirosław Kowalski - wiersze pisane gwarą
Dzięki uprzejmości Autora, prezentujemy Państwu pięć wierszy nie publikowanych wcześniej, które napisane są śląską gwarą.
Mirosław Kowalski to ostatnio najczęściej nagradzany mysłowicki poeta, który w 2019 wydał pierwszy zbiór swoich wierszy. Tomik, który wydany został przez Mysłowicki Ośrodek Kultury, oprócz wierszy samego Autora zawiera również grafiki, które wykonał Leonard Czarnota. Podczas pracy nad składem tomiku Autorowi spodobały się grafiki Leonarda i zapadła decyzja o umieszczeniu ich w jego pierwszym autorskim tomiku.
Na stronie MDH publikowaliśmy już kilka wierszy autora, które odnoszą się do Mysłowic. Mirosław urodził się i wychowywał w Kosztowach i mieszka cały czas w Mysłowicach.
Wiersze: „Stacja”, „Ekrany” i „Wykopki” można przeczytać tutaj.
Tomik wierszy Mirosława, w których znajdują się m.in. powyższe wiersze (w cenie 15 zł) można nabyć w Mysłowickim Ośrodku Kultury na ul. Grunwaldzkiej 7 – (dawniej Miejskie Centrum Kultury w Mysłowicach).
opa hanek nigdy niy zaczesywoł weli na glaca
szczig sie na krotko
powtarzoł :
jak przidziesz do mojich lot
to pamiyntej że starzeć trza sie piyknie
z honorym
oma do dziesiynciu
uczyła mie rachować po nimiecku
i czynsto godała :
obojyntnie kaj byś niy zajechoł
zawsze pamiyntej żeś jes polokiym
przipominom se jeszcze ze szkoły
jak sie roz belferka pytała
kaj robi czyj łojciec
to hajnelek pedzioł że na grubie
wreszczała jak elefant :
co za wyrażynia
co to za germanizmy
i hajnelka za kragiel darła do dyrehtora
jak innym razym hajnelek napisoł ło dziadku
że na wojnie uciyk z wehrmachtu do aliantow
i do dom wrocił z medalym
to ta sama belferka niy pedziała nic
ino stoła z łotwartom gymbom
ale piontka hajnelek dostoł
pamiyntom ze szkoły
ale kaj pociepłech rano bryle
tego już niy pamiyntom
pytom sie co chwila
po co jo tu prziszed
abo czego jo to teroz szukom
do kościoła ida w galotach na beztydziyń
psu zaś kupiłech futer do kota
że sie starzeja
to na pewno już wiym
ale niy wiym czy na pewno
starzeja sie piyknie...
KARTKA ZE STAREGO KALYNDARZA
w zielonych ławkach z ekniyntym blatym
jak na szpyndlikach doczekiwało sie lata
cynzurka do szuflodki i w kont pukeltasza
ze szczynścio szumiało pod myckom
choby sie fortka łotwiyrała do raju
wtynczos jeszcze trowa
umiała siyngać do karku
dziyń po dniu płynył zielonom rzykom
w mlyczach i szmaterlokach
ktoś kto chyba mioł dusza artysty
modrymu niebu
do chmur przipinoł skowronki
do samego września
cichymi wieczorami
wielkim wozym jeździł ksiynżyc po niebie
i rozsiywoł świynty spokoj
pukeltasza leżała se w koncie
DRUGO KARTKA ZE STAREGO KALYNDORZA
jeszcze sie z ksiynżycym
łaziło po drzewach
jeszcze niyroz szarpały bebechami
roztomajte guguły habione
ale już poleku
niy kożde czorne było takie czorne
biołe niy zawsze było już tak blank biołe
z niyjednych skrzideł
posuło sie piyrze
jednak fuzbal
to dalij była nasza mantra
atlantyda ziymia łobiecano i złote gory
grało sie czi rogi elwer
i aż sie zećmi
w kryjowce za babcynom lałbom
szlojder i pyjter-karty
abdykowały na korzyść
piwa jabola i szportow
trocha zdziwionymi ślypiami
paczało sie na coroz wyraźniyjsze szpary
w rubych solidnych murach
pomału stowało sie jasne
że nad chałpami
niy do sie przelyź po tynczy
a nojtrudnij było uwierzyć
że te wszyskie piegate kozy
ze szlajfkami we wosach
nawet niy wiadomo kiedy
jakiś pofyrtany czarodziyj
zamiyniać zaczon
w nike z samotraki
wenus z milo...
SYN - DRZEWO - DOM
niy ino synka ale jeszcze i cera
duma rozpiyro jak krupniok ciynkie szczewo
ale tak po prowdzie
zasuga jes wiyncyj niż skromno
spłodzić to żodne wielkie halo
ale już nosić urodzić ...
kaj mi tam do ciebie
i czeba łogon podwinonć pod rzić i iś dalij
choć łotumanione ego durh plonto sie miyndzy nogami
drzew to posadziłech nawet wiyncyj jak jedno
gryfne dorodne sosny
szumiały dobre ćwierć wieku ...
w niycało godzina ścion je facet
kiery kupił działka pod bauplac
- żegnejcie drzewa
trza iś dalij przed siebie
choć korzynie zostajom w ziymi
a jak zaś idzie ło dom ...
tukej to dopiyro niy ma sie czym pochwolić
trzi stare ańcle wziynte z mzgk
w zamian za własnorynczny remont
i to jes wszysko
a tu naprowda trza iś dalij
chocioż schodow i szlabanow wydaje sie durh przibywać
iś i dziynkować
że synek synkiym
cera cerom
a ty
nojlepszym domym
i nojważniyjszym drzewym
WSPOMNIYNIE
Miołech ci kiedyś dwie omy,
kochane dobre staruszki.
Niyroz mi dały na brałza,
na kino, bombony i gruszki.
Lotołech jim za to po wągiel,
kartofle nosiłech z pywnicy,
a łone zaś cisły mi sznity
ze swojskim masłym z maślnicy.
Miołech dwóch dziadkow poczciwych,
kochane to były starziki.
Jedyn mioł w klotkach basztardy,
a drugi se czimoł kroliki.
Lotołech jim po cygarety
do budki za winklym łotwartyj,
mogłech se za to futrować
kroliki i gryfne basztardy.
A potym mijały nom latka,
jesiynie i wiosny śmigały,
a babki z dziadkami za rajom
w łostatnio rajza sie brały.
W bezsynne wspominom jich noce
i łezka mi krynci sie w łoku,
a wtynczos skondś łoni godajom :
niy ślimtej ty mały guptoku.
Nom sie tu krziwda niy dzieje,
skończ nos ślimoku żałować.
Tu z samym Ponboczkiym mogiymy
po Raju se szpacerować.
Wiym, że jim dobrze jes w Niebie.
Jo ino sie pytom cichutko,
czy majom tam pełno grodza kartofli
i wągla w kołkastli pełniutko.